Deposterona

دپوسترونا نام تجاری استروئید آنابولیک-آندروژنیک تزریقی، تستوسترون سیپیونات است. این یک استر با اثر طولانی مدت تستوسترون است، به این معنی که مولکول تستوسترون با یک زنجیره استر سیپیونات اصلاح شده است تا آزاد شدن آن از محل تزریق را کند کند و به دوز کمتر نیاز باشد. این امر آن را به انتخابی محبوب برای درمان جایگزینی تستوسترون (TRT) تبدیل کرده است.

نام‌های دیگر تستوسترون سیپیونات:

• دپو-تستوسترون (یک نام تجاری رایج در ایالات متحده)

• تست سیپ

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک برای تستوسترون 100:100 است. این مبنایی است که تمام استروئیدهای آنابولیک دیگر بر اساس آن اندازه‌گیری می‌شوند. مؤلفه "آنابولیک" به توانایی آن در ساخت عضله و افزایش سنتز پروتئین اشاره دارد، در حالی که مؤلفه "آندروژنیک" به توانایی آن در تولید ویژگی‌های مردانه (به عنوان مثال، موی بدن، صدای بم‌تر) اشاره دارد.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• درمان هیپوگونادیسم: در درجه اول برای درمان سطح پایین تستوسترون در مردان (هیپوگونادیسم) استفاده می‌شود.

• افزایش توده عضلانی و قدرت: سنتز پروتئین را افزایش می‌دهد که منجر به افزایش حجم و قدرت عضلات می‌شود.

• بهبود تراکم استخوان: تستوسترون نقش مهمی در حفظ تراکم استخوان دارد و مکمل می‌تواند به پیشگیری از پوکی استخوان کمک کند.

• افزایش میل جنسی و عملکرد جنسی: می‌تواند میل جنسی را بهبود بخشد و مشکلاتی مانند اختلال نعوظ را برطرف کند.

• بهبود خلق و خو و انرژی: تستوسترون پایین می‌تواند باعث خستگی، افسردگی و کمبود انگیزه شود که با TRT قابل بهبود است.

• تولید گلبول‌های قرمز: اریتروپوئز، تولید گلبول‌های قرمز را تحریک می‌کند.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی آندروژنیک: این عوارض مربوط به خواص آندروژنیک دارو هستند و می‌توانند شامل آکنه، پوست چرب، طاسی با الگوی مردانه و افزایش موهای بدن و صورت باشند.

• عوارض جانبی استروژنی: تستوسترون می‌تواند از طریق آنزیم آروماتاز در بدن به استرادیول (نوعی استروژن) تبدیل شود. این می‌تواند منجر به عوارضی مانند ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت پستان در مردان)، احتباس آب و فشار خون بالا شود.

• خطرات قلبی عروقی: استفاده از تستوسترون، به ویژه در دوزهای بالا، با افزایش خطر حوادث قلبی عروقی، از جمله حمله قلبی، سکته مغزی و لخته شدن خون مرتبط بوده است. همچنین می‌تواند فشار خون را افزایش دهد.

• سرکوب تولید طبیعی تستوسترون: تجویز تستوسترون خارجی به بدن سیگنال می‌دهد تا تولید خود را متوقف کند، که منجر به آتروفی بیضه و در برخی موارد، ناباروری می‌شود.

• مشکلات کبدی: در حالی که تستوسترون سیپیونات تزریقی به طور کلی به اندازه استروئیدهای خوراکی برای کبد مضر نیست، استفاده طولانی مدت با دوز بالا می‌تواند به طور بالقوه منجر به مشکلات کبدی شود.

• اثرات روان‌پزشکی: نوسانات خلقی، افزایش پرخاشگری، اضطراب و افسردگی گزارش شده است.

مزایا و معایب

مزایا:

• موثر: درمانی بسیار مؤثر برای تستوسترون پایین است و در جامعه پزشکی به خوبی شناخته شده است.

• اثر طولانی مدت: استر سیپیونات به تزریق‌های کمتر (معمولاً هر 1 تا 4 هفته) اجازه می‌دهد که از تزریق‌های روزانه یا یک روز در میان اشکال دیگر تستوسترون راحت‌تر است.

• به راحتی در دسترس: به عنوان یک داروی رایج و شناخته شده، به راحتی از طریق نسخه پزشکی در دسترس است.

معایب:

• عوارض جانبی: مانند هر استروئیدی، عوارض جانبی بالقوه زیادی وجود دارد که برخی از آنها می‌توانند جدی باشند.

• تزریق: نیاز به تزریق می‌تواند برای برخی افراد یک اشکال باشد.

• ماده کنترل شده: در ایالات متحده یک ماده کنترل شده برنامه III است و اغلب به طور غیرقانونی برای افزایش عملکرد استفاده می‌شود که خطرات قانونی و بهداشتی را به همراه دارد.

دوز و فرکانس

برای درمان هیپوگونادیسم، دوز معمول 50 میلی‌گرم تا 400 میلی‌گرم است که هر دو تا چهار هفته یک بار تجویز می‌شود. دوز و فرکانس دقیق توسط پزشک بر اساس سن، تشخیص، پاسخ به درمان و ظاهر عوارض جانبی فرد تعیین می‌شود. برای اهداف افزایش عملکرد، دوزها اغلب بسیار بالاتر هستند و می‌توانند با فرکانس بیشتر تجویز شوند که خطر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر حذف تستوسترون سیپیونات تقریباً 8 روز است. این بدان معنی است که حدود 8 روز طول می‌کشد تا نیمی از دارو از بدن حذف شود.

• زمان تشخیص: زمان‌های تشخیص می‌تواند بسته به روش آزمایش و متابولیسم فرد به طور قابل توجهی متفاوت باشد. با این حال، در آزمایش‌های ادرار، تستوسترون سیپیونات می‌تواند برای 3 ماه یا بیشتر قابل تشخیص باشد.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• استروژنیک: این اصطلاح یک اصطلاح داروشناسی استاندارد نیست. به نظر می‌رسد ترکیبی از "استروئیدوژنیک" و "استروژنی" باشد. تستوسترون یک استروئید است و می‌تواند به استروژن تبدیل شود.

• پروژسترونی: تستوسترون یک پروژستین نیست و اثرات پروژسترونی مستقیم ندارد.

• پرولاکتین: استفاده از تستوسترون، به ویژه در دوزهای بالا و با سطوح بالای استروژن، می‌تواند به طور غیرمستقیم بر سطوح پرولاکتین تأثیر بگذارد. استروژن بالا می‌تواند پرولاکتین را افزایش دهد و برخی از استروئیدهای آنابولیک می‌توانند به طور مستقیم آن را افزایش دهند. پرولاکتین بالا می‌تواند باعث عوارضی مانند ژنیکوماستی و اختلال عملکرد جنسی شود.