Delatestryl

دلاتستریل چیست؟

دلاتستریل نام تجاری داروی تستوسترون انانتات است. این یک فرم تزریقی از هورمون مردانه تستوسترون است که هم به عنوان یک آندروژن و هم یک استروئید آنابولیک طبقه‌بندی می‌شود. این یک پرودراگ با اثر طولانی مدت است، به این معنی که تا زمانی که بدن آن را به تستوسترون متابولیزه کند، غیرفعال است.

از دلاتستریل به عنوان درمان جایگزینی تستوسترون برای درمان شرایط ناشی از پایین بودن سطح تستوسترون در مردان، مانند هیپوگونادیسم (اولیه یا ثانویه) استفاده می‌شود. همچنین در مردان مبتلا به بلوغ تأخیری و در برخی موارد، برای درمان سرطان پستان غیرقابل جراحی در زنان استفاده می‌شود.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• جایگزینی تستوسترون: دلاتستریل به طور مؤثر تستوسترونی را که بدن از دست داده است جایگزین می‌کند و به کاهش علائم کمبود تستوسترون کمک می‌کند.

• بهبود علائم: می‌تواند علائم مرتبط با هیپوگونادیسم مانند کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ و کاهش توده عضلانی را بهبود بخشد.

• اثر طولانی مدت: از آنجایی که این یک استر با اثر طولانی مدت است، در مقایسه با سایر فرمولاسیون‌های تستوسترون، به تزریق‌های کمتر مکرر نیاز دارد.

عوارض جانبی:

• عوارض جانبی شایع: آکنه، درد و تورم در محل تزریق، پوست چرب، ریزش مو و تغییرات در علاقه جنسی.

• عوارض جانبی جدی:

  • قلبی عروقی: افزایش خطر حمله قلبی، سکته مغزی و فشار خون بالا.

  • پروستات: بزرگ شدن پروستات (هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات) و افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات، به‌ویژه در مردان مسن.

  • خونی: افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون که می‌تواند منجر به لخته شدن خون شود.

  • روانشناختی: نوسانات خلقی، تحریک‌پذیری، اضطراب و افسردگی.

  • سایر: مشکلات کبدی، نعوظ طولانی مدت یا دردناک و آپنه خواب.

• عوارض جانبی خاص زنان: دلاتستریل می‌تواند باعث ایجاد ویژگی‌های مردانه از جمله صدای بم‌تر، آکنه، افزایش موهای صورت و بدن و پریودهای نامنظم یا عدم پریود شود. برای زنان باردار یا شیرده توصیه نمی‌شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• مؤثر: برای افزایش سطح تستوسترون در بدن به خوبی عمل می‌کند.

• دوز مناسب: ماهیت طولانی مدت دارو امکان تزریق‌های کمتر مکرر (معمولاً هر 2 تا 4 هفته) را فراهم می‌کند.

• استفاده تثبیت‌شده: از دهه 1950 برای اهداف پزشکی استفاده شده است، بنابراین اثرات و عوارض جانبی آن به خوبی مستند شده‌اند.

معایب:

• فقط تزریقی: فقط به صورت تزریق موجود است که ممکن است برای افرادی که از سوزن می‌ترسند، مانع باشد.

• نوسانات سطح هورمون: سطح تستوسترون می‌تواند بین تزریق‌ها به طور قابل توجهی نوسان داشته باشد که منجر به نوسانات خلقی یا نوسانات در میل جنسی می‌شود.

• پتانسیل سوء استفاده: مانند سایر استروئیدهای آنابولیک، پتانسیل سوء استفاده، اعتیاد و وابستگی دارد.

• عوارض جانبی: طیف وسیعی از عوارض جانبی بالقوه، از جمله مشکلات جدی قلبی عروقی و پروستات، نگرانی قابل توجهی است.

دوز و فراوانی

دوز و فراوانی دلاتستریل بسیار فردی است و به سن، جنس، تشخیص و پاسخ بیمار به درمان بستگی دارد. برای هیپوگونادیسم مردانه، دوز پیشنهادی معمول 50 تا 400 میلی‌گرم هر 2 تا 4 هفته است. به ندرت بیشتر از هر دو هفته یک بار تجویز می‌شود. کل دوز معمولاً از 400 میلی‌گرم در ماه تجاوز نمی‌کند. برای سایر شرایط مانند بلوغ تأخیری یا سرطان پستان، دوز و مدت درمان توسط یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی تعیین می‌شود.

نیمه عمر و زمان تشخیص

• نیمه عمر: نیمه عمر حذف تستوسترون انانتات تقریباً 4.5 روز است، با میانگین زمان اقامت حدود 8.5 روز. این بدان معنی است که تقریباً 4.5 روز طول می‌کشد تا نیمی از دارو از بدن حذف شود.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص تستوسترون انانتات معمولاً چندین ماه است. این به دلیل ماهیت طولانی مدت استر و این واقعیت است که یک مشتق تستوسترون است. در حالی که برخی منابع ممکن است بازه‌های زمانی خاصی را ارائه دهند، مهم است که توجه داشته باشید که زمان‌های تشخیص می‌تواند با توجه به متابولیسم فردی، دوز، فراوانی استفاده و نوع آزمایش دارویی انجام شده، به طور گسترده‌ای متفاوت باشد.

اثرات استروژنیک، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنیک: تستوسترون انانتات به عنوان یک آندروژن مصنوعی و استروئید آنابولیک، آگونیست گیرنده آندروژن است. این هر دو اثر آنابولیک (ساخت عضله) و آندروژنیک (زنانگی) ایجاد می‌کند.

• اثرات پروژسترونی: خود تستوسترون انانتات فعالیت پروژسترونی ندارد.

• اثرات پرولاکتین: دوزهای بالای تستوسترون، به‌ویژه هنگامی که به استرادیول آروماتیزه می‌شود، می‌تواند به‌طور غیرمستقیم بر سطح پرولاکتین تأثیر بگذارد. استروژن می‌تواند سنتز پرولاکتین را تحریک کند که به نوبه خود می‌تواند منجر به افزایش سطح پرولاکتین شود. سطح بالای پرولاکتین (هیپرپرولاکتینمی) می‌تواند عوارضی مانند ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت پستان)، گالاکتوره (ترشح شیری از نوک پستان) و اختلال عملکرد جنسی ایجاد کند.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

تستوسترون و مشتقات آن اغلب با نسبت آنابولیک-آندروژنیک اندازه‌گیری می‌شوند. این نسبت اثرات آنابولیک (ساخت بافت) را با اثرات آندروژنیک (زنانگی) مقایسه می‌کند.

• تستوسترون (از جمله تستوسترون انانتات) مبنای این نسبت در نظر گرفته می‌شود. بنابراین، نسبت آنابولیک آندروژنیک تستوسترون 1:1 است. این بدان معنی است که پتانسیل مساوی برای هر دو اثر آنابولیک و آندروژنیک دارد.