Boldenone Propionate

پروپیونات بولدنون یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک مصنوعی (AAS) است که مشتق تستوسترون می‌باشد. این نسخه کوتاه‌اثرتر بولدنون است که بیشتر به صورت بولدنون اوندسیلنات (اکویی‌پویز) یافت می‌شود. بولدنون در ابتدا برای مصارف دامپزشکی، عمدتاً در اسب‌ها، برای افزایش وزن بدون چربی و بهبود اشتها توسعه داده شد و هیچ کاربرد درمانی تایید شده‌ای برای انسان در ایالات متحده ندارد.

 

پروپیونات بولدنون یک نوع استری‌شده از بولدنون است. در حالی که شناخته‌شده‌ترین شکل آن بولدنون اوندسیلنات (اکویی‌پویز) است، پروپیونات بولدنون گاهی اوقات به عنوان "پروپیونات اکویی‌پویز" یا نام‌های دیگری که نشان‌دهنده استر کوتاه‌تر آن است، نامیده می‌شود.

 

فواید:

افزایش توده عضلانی: بولدنون سنتز پروتئین را تحریک می‌کند که می‌تواند منجر به افزایش توده عضلانی شود.

افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون: بولدنون می‌تواند آزادسازی اریتروپویتین در کلیه‌ها را تحریک کند که باعث افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون می‌شود. این می‌تواند اکسیژن رسانی به عضلات را بهبود بخشد و استقامت را افزایش دهد.

افزایش اشتها: بولدنون به افزایش اشتها معروف است که می‌تواند برای کسانی که قصد افزایش وزن و توده عضلانی دارند مفید باشد.

 

عوارض جانبی آندروژنیک: این عوارض می‌تواند شامل آکنه، افزایش رشد مو در صورت و بدن (هیپرتریکوز)، طاسی با الگوی مردانه (آلوپسی آندروژنیک) و صدای بم‌تر باشد. در زنان، می‌تواند باعث ویریلیزاسیون شود.

مشکلات قلبی عروقی: استفاده از AAS می‌تواند منجر به اثرات منفی بر سیستم قلبی عروقی شود، از جمله تغییرات در سطح کلسترول (کاهش HDL، کلسترول "خوب" و افزایش LDL، کلسترول "بد") و افزایش خطر بیماری‌های قلبی، حمله قلبی و سکته مغزی.

آسیب به کبد و کلیه: استفاده طولانی مدت یا با دوز بالا از AAS می‌تواند اثرات منفی بر سلامت کبد و کلیه داشته باشد.

آسیب به سیستم تولید مثل: در مردان، بولدنون می‌تواند به طور قابل توجهی تولید طبیعی تستوسترون، حجم منی، تعداد اسپرم و تحرک اسپرم را کاهش دهد. همچنین می‌تواند منجر به آتروفی بیضه (کاهش اندازه بیضه‌ها) شود.

اثرات روانشناختی: تغییرات خلقی، از جمله تحریک‌پذیری و پرخاشگری، گزارش شده است.

 

مزایا:

به عنوان یک استروئید آنابولیک، می‌تواند رشد عضلات و افزایش قدرت را افزایش دهد.

استر پروپیونات در مقایسه با نسخه اوندسیلنات طولانی‌تر، شروع اثر سریع‌تری دارد.

در مقایسه با برخی دیگر از استروئیدها، میزان آروماتیزاسیون (تبدیل به استروژن) پایینی دارد که ممکن است منجر به احتباس آب کمتر شود.

 

معایب:

بولدنون برای استفاده انسانی تایید نشده است و توسط همه سازمان‌های ورزشی بزرگ ممنوع است.

خطرات سلامتی قابل توجه و بالقوه برگشت‌ناپذیر، از جمله آسیب به سیستم‌های تولید مثل، قلبی عروقی و سایر سیستم‌های ارگان را به همراه دارد.

می‌تواند باعث کاهش سریع و قابل توجه در تولید طبیعی تستوسترون بدن شود.

پروپیونات بولدنون به دلیل نیمه عمر کوتاه‌تر، در مقایسه با همتای اوندسیلنات خود، به تزریق‌های مکررتر نیاز دارد.

 

هیچ دوز پزشکی تایید شده‌ای برای پروپیونات بولدنون برای انسان وجود ندارد. اطلاعات مربوط به دوزها و فرکانس‌های معمول بر اساس استفاده غیرقانونی است. دوز و فرکانس توسط استر خاص تعیین می‌شود. به دلیل استر پروپیونات کوتاه‌تر، تزریق‌ها باید بیشتر از بولدنون اوندسیلنات باشد.

 

نیمه عمر: پروپیونات بولدنون در مقایسه با استر اوندسیلنات، نیمه عمر نسبتا کوتاهی دارد. در حالی که منابع برای استر پروپیونات خاص محدود است، تزریق عضلانی یک استر پروپیونات تستوسترون نیمه عمری حدود یک روز دارد. با توجه به ساختار مشابه، انتظار می‌رود پروپیونات بولدنون نیمه عمر کوتاه مشابهی داشته باشد. در مقابل، بولدنون اوندسیلنات نیمه عمری حدود 14 روز دارد.

زمان تشخیص: با وجود نیمه عمر کوتاه‌تر برای استر پروپیونات، خود بولدنون به دلیل وجود متابولیت‌های طولانی مدت، زمان تشخیص بسیار طولانی دارد. بولدنون می‌تواند در آزمایش استروئید برای مدت طولانی، در برخی موارد تا 1.5 سال پس از قطع مصرف، تشخیص داده شود. این دلیل اصلی است که چرا این ماده یک ماده رایج است که ورزشکاران به خاطر آن تست مثبت می‌دهند.

 

استروژنی: بولدنون میزان آروماتیزاسیون (تبدیل به استروژن) پایینی دارد، حدود 50 درصد تستوسترون. این بدان معنی است که تمایل کمتری به ایجاد عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند ژنیکوماستی (رشد بافت پستان در مردان) و احتباس آب دارد.

پروژسترونی: اطلاعات محدودی در مورد فعالیت پروژسترونی بولدنون وجود دارد، اما به طور کلی تصور می‌شود که فعالیت کمی یا هیچ فعالیتی ندارد.

پرولاکتین: برخلاف برخی دیگر از استروئیدهای آنابولیک مانند ناندرولون و ترنبولون، شناخته نشده است که بولدنون به طور مستقیم سطح پرولاکتین را افزایش دهد. با این حال، هرگونه عدم تعادل هورمونی القا شده توسط استروئید می‌تواند به طور غیرمستقیم بر سیستم‌های دیگر تأثیر بگذارد.

 

نسبت آنابولیک به آندروژنیک معیاری از توانایی یک استروئید در افزایش رشد بافت در مقابل توانایی آن در ایجاد اثرات مردانه‌سازی است.

نسبت آنابولیک به آندروژنیک بولدنون اغلب حدود 100:50 ذکر می‌شود، به این معنی که دارای اثر آنابولیک قوی و اثر آندروژنیک متوسط ​​است.

برای مقایسه، نسبت تستوسترون 100:100 در نظر گرفته می‌شود.