Anatrofin

اناتروفین، که با نام ژنریک استن‌بولون استات نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک مصنوعی (AAS) است. این دارو مشتق دی‌هیدروتستوسترون (DHT) بوده و از نظر ساختاری با سایر استروئیدهای شناخته‌شده مانند ۱-تستوسترون و دروستانولون مرتبط است. اناتروفین در ابتدا برای مصارف درمانی، مانند درمان بیماری‌های تحلیل‌رونده عضلانی، توسعه داده شد، اما در حال حاضر عمدتاً به دلیل اثرات افزایش عملکرد و عضله‌سازی آن به طور غیرقانونی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

عوارض جانبی و مزایا

اناتروفین، مانند همه استروئیدهای آنابولیک، می‌تواند مزایای قابل‌توجهی برای کسانی که به دنبال افزایش توده عضلانی و عملکرد ورزشی هستند، داشته باشد، اما این مزایا با خطر بالای عوارض جانبی جدی و بالقوه برگشت‌ناپذیر همراه است.

مزایا:

• رشد عضلانی (اثر آنابولیک): اناتروفین سنتز پروتئین را افزایش می‌دهد که منجر به افزایش توده عضلانی و قدرت می‌شود.

• بازیابی سریع‌تر: ممکن است به بدن کمک کند تا سریع‌تر از آسیب‌های جسمی و تمرینات شدید بهبود یابد و امکان جلسات تمرینی مکررتر و سخت‌تر را فراهم کند.

• کاهش چربی بدن: استروئیدهای آنابولیک می‌توانند به کاهش چربی بدن کمک کنند.

عوارض جانبی:

عوارض جانبی استروئیدهای آنابولیک می‌تواند شدید باشد و هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد. این اثرات می‌تواند بر اساس دوز، مدت زمان استفاده و عوامل فردی متفاوت باشد.

• در مردان: کاهش تعداد اسپرم، ناباروری، کوچک شدن بیضه‌ها، اختلال نعوظ، ریزش مو، رشد سینه (ژنیکوماستی) و افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات.

• در زنان: رشد موهای صورت و بدن، صدای بم‌تر (که می‌تواند دائمی باشد)، کاهش سینه، بزرگ شدن کلیتوریس و مشکلات قاعدگی.

• در مردان و زنان:

  • قلبی عروقی: فشار خون بالا، کلسترول بالا (به طور خاص، افزایش LDL یا کلسترول "بد" و کاهش HDL یا کلسترول "خوب") و افزایش خطر حمله قلبی یا سکته مغزی.

  • کبد و کلیه: مشکلات کبدی یا کلیوی، از جمله نارسایی بالقوه.

  • روانشناختی: رفتار پرخاشگرانه ("خشم استروئیدی")، نوسانات خلقی، پارانویا و خطر اعتیاد.

  • سایر: آکنه شدید، احتباس مایع و اختلال رشد در نوجوانان.

مزایا و معایب

مزایا:

• رشد و قدرت عضلانی بیشتر.

• عملکرد ورزشی بهبود یافته.

• بازیابی سریع‌تر از فعالیت بدنی.

معایب:

• خطرات جدی و بالقوه برگشت‌ناپذیر برای سلامتی، از جمله مشکلات قلبی عروقی، کبدی و کلیوی.

• عوارض جانبی روانشناختی مانند پرخاشگری و اعتیاد.

• سرکوب تولید هورمون طبیعی بدن، که منجر به مشکلاتی مانند ناباروری می‌شود.

• مسائل قانونی و اخلاقی، زیرا این داروها توسط اکثر سازمان‌های ورزشی ممنوع هستند.

دوز و فراوانی

هیچ دوز پزشکی استانداردی برای اناتروفین برای افزایش عملکرد وجود ندارد، زیرا استفاده از آن برای این منظور غیرقانونی است. دوزهای مورد استفاده توسط بدنسازان و ورزشکاران می‌تواند بسیار متفاوت باشد و اغلب بسیار بیشتر از هر دوز درمانی تاریخی است، که خطر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد. با توجه به نیمه‌عمر کوتاه آن، اناتروفین معمولاً باید به طور مکرر، اغلب هر چند روز یکبار، تزریق شود تا سطح پایدار خون حفظ شود.

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

اناتروفین (استن‌بولون استات) یک استروئید تزریقی است. استروئیدهای تزریقی به طور کلی نیمه‌عمر و زمان تشخیص طولانی‌تری نسبت به استروئیدهای خوراکی دارند.

• نیمه‌عمر: نیمه‌عمر اناتروفین به طور گسترده در منابع عمومی قابل اعتماد مستند نشده است. با این حال، فرم استری استات معمولاً منجر به نیمه‌عمر نسبتاً کوتاه می‌شود، به این معنی که سریع‌تر از استرهای طولانی‌تر از جریان خون پاک می‌شود.

• زمان تشخیص: زمان تشخیص استروئیدهای آنابولیک به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله استروئید خاص، دوز، فراوانی استفاده و نوع آزمایش دارویی مورد استفاده (به عنوان مثال، خون، ادرار، مو). آزمایش‌های فولیکول مو می‌تواند استفاده از استروئید را تا ۱۲ ماه تشخیص دهد. استروئیدهای تزریقی مانند اناتروفین می‌تواند چندین ماه پس از آخرین استفاده در ادرار قابل تشخیص باشد.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: اناتروفین مشتق DHT است که نمی‌تواند به استروژن تبدیل شود (فرآیندی که به عنوان آروماتیزاسیون شناخته می‌شود). بنابراین، باعث عوارض جانبی مرتبط با استروژن مانند ژنیکوماستی (رشد سینه در مردان) یا احتباس آب نمی‌شود. این تفاوت کلیدی با تستوسترون و سایر استروئیدهای آروماتیزه‌شدنی است.

• اثرات پروژسترونی: اناتروفین به طور قابل توجهی فعالیت پروژسترونی ندارد. این نیز تفاوت کلیدی با برخی از استروئیدهای آنابولیک دیگر، مانند مشتقات ناندرولون، است که می‌توانند اثرات پروژسترونی داشته باشند که ممکن است به عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی و سرکوب تولید تستوسترون کمک کند.

• اثرات پرولاکتین: اثر اناتروفین بر پرولاکتین یک ویژگی اولیه یا مستند نیست. با این حال، برخی از استروئیدهای آنابولیک، به ویژه آن‌هایی که دارای فعالیت پروژسترونی هستند، می‌توانند به طور غیرمستقیم سطح پرولاکتین را افزایش دهند. افزایش پرولاکتین می‌تواند منجر به علائمی مانند ناباروری و اختلال نعوظ شود.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری از توانایی یک استروئید در افزایش رشد عضلانی (اثر آنابولیک) در مقابل توانایی آن در ایجاد عوارض جانبی مشخصه مردانه مانند رشد مو، صدای بم‌تر و آکنه (اثر آندروژنیک) است. این نسبت معمولاً با تستوسترون مقایسه می‌شود که نسبت پایه ۱:۱ دارد.

اناتروفین از DHT مشتق شده است و به دلیل داشتن نسبت آنابولیک-آندروژنیک مطلوب شناخته شده است، به این معنی که اثرات آنابولیک آن بیشتر از اثرات آندروژنیک آن است. این ویژگی مطلوبی برای بسیاری از کاربران است، زیرا نشان‌دهنده پتانسیل بالاتر برای افزایش عضله با خطر کمتر عوارض جانبی آندروژنیک است. با این حال، مهم است که بدانید حتی با نسبت "مطلوب"، همه استروئیدهای آنابولیک هنوز آندروژنیک هستند و می‌توانند باعث اثرات ویریلیزه شوند، به خصوص در دوزهای بالا یا با استفاده طولانی مدت.