Anadrol

آنادرول (اکسی متولون) یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) سنتتیک قوی است که از دی هیدروتستوسترون (DHT) مشتق شده است. این ماده در ایالات متحده یک ماده کنترل‌شده برنامه III است، به این معنی که کاربردهای پزشکی پذیرفته‌شده‌ای دارد اما پتانسیل سوء استفاده نیز دارد.

آنادرول چیست؟

آنادرول، که با نام ژنریک اکسی متولون نیز شناخته می‌شود، در ابتدا در دهه 1960 برای درمان موارد شدید کم‌خونی و بیماری‌های تحلیل‌رونده عضلانی مانند ایدز توسعه یافت. این دارو با تحریک تولید گلبول‌های قرمز خون (اریتروپوئز) و افزایش سنتز پروتئین عمل می‌کند. در حالی که کاربردهای پزشکی قانونی دارد، به‌طور گسترده‌ای توسط ورزشکاران و بدنسازان به دلیل اثرات قدرتمند عضله‌سازی و افزایش عملکرد آن مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد.

عوارض جانبی و مزایا

مزایا:

• رشد سریع عضلات و افزایش قدرت: آنادرول به دلیل توانایی آن در ایجاد افزایش قابل‌توجه و سریع در توده عضلانی و قدرت شناخته‌شده است. این یکی از دلایل اصلی استفاده از آن در بدنسازی است.

• افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون: از نظر پزشکی، این مزیت اصلی است، زیرا با افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون بدن، به درمان کم‌خونی کمک می‌کند که به نوبه خود اکسیژن رسانی به عضلات و بافت‌ها را بهبود می‌بخشد.

• افزایش اشتها: می‌تواند به افراد مبتلا به بیماری‌های تحلیل‌رونده عضلانی با تحریک اشتهای آنها کمک کند که منجر به افزایش مصرف کالری و افزایش وزن می‌شود.

• بهبود ریکاوری: با افزایش سنتز پروتئین و تعداد گلبول‌های قرمز خون، می‌تواند به بدن در بهبودی سریع‌تر از تمرینات شدید کمک کند.

عوارض جانبی:

آنادرول یک استروئید خوراکی قوی و هپاتوتوکسیک (سمی برای کبد) است و استفاده از آن با طیف وسیعی از عوارض جانبی قابل‌توجه و بالقوه شدید همراه است.

• سمیت کبدی: این یکی از نگران‌کننده‌ترین عوارض جانبی است. استفاده طولانی‌مدت یا دوزهای بالا می‌تواند منجر به آسیب کبدی، از جمله تومورهای کبدی، پولیوزیس هپاتیس (کیست‌های پر از خون در کبد یا طحال) و یرقان کلستاتیک (زرد شدن پوست و چشم‌ها) شود.

• عوارض جانبی آندروژنیک: این عوارض مربوط به رشد ویژگی‌های مردانه است و می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی مشهود باشد.

  • در مردان: ژنیکوماستی (رشد بافت پستان)، طاسی با الگوی مردانه و سرکوب تولید طبیعی تستوسترون که می‌تواند منجر به آتروفی بیضه شود.

  • در زنان: ویریلیزاسیون که حتی پس از قطع دارو می‌تواند برگشت‌ناپذیر باشد. این شامل صدای بم‌تر، افزایش موهای صورت و بدن (هیروتیسم)، طاسی با الگوی مردانه و بزرگ شدن کلیتوریس می‌شود.

• عوارض جانبی قلبی عروقی: آنادرول می‌تواند بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد، کلسترول LDL ("بد") را افزایش داده و کلسترول HDL ("خوب") را کاهش دهد که خطر بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد.

• عوارض جانبی استروژنی: اگرچه آنادرول خود آروماتیزه نمی‌شود (به استروژن تبدیل نمی‌شود)، می‌تواند باعث احتباس آب و نفخ شود، که یک عارضه جانبی شایع سطوح بالای استروژن است. مکانیسم دقیق این امر کاملاً مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که به اثرات پروژستوژنیک یا سایر اثرات مستقیم آن بر گیرنده‌های استروژن مربوط است.

• سایر عوارض جانبی:

  • تهوع، استفراغ، اسهال و از دست دادن اشتها.

  • بی‌خوابی و تغییرات خلقی، از جمله تحریک‌پذیری و پرخاشگری ("خشم استروئیدی").

  • فشار خون بالا.

  • آکنه.

  • سرکوب محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-بیضه (HPTA)، که منجر به کاهش تولید هورمون طبیعی می‌شود.

مزایا و معایب

مزایا:

• بسیار مؤثر برای افزایش سریع توده عضلانی و قدرت.

• اشتها را تحریک می‌کند.

• تولید گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد که می‌تواند استقامت را بهبود بخشد.

معایب:

• بسیار هپاتوتوکسیک (آسیب‌رسان به کبد).

• عوارض جانبی آندروژنیک شدید و بالقوه برگشت‌ناپذیر، به‌ویژه در زنان.

• خطرات قابل‌توجه قلبی عروقی.

• پتانسیل بالای احتباس آب و نفخ.

• تولید هورمون طبیعی را سرکوب می‌کند.

• نیاز به درمان پس از چرخه (PCT) برای کمک به بازگرداندن سطوح طبیعی تستوسترون دارد.

دوز و فراوانی

از نظر پزشکی، دوز آنادرول برای درمان کم‌خونی معمولاً 1-5 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز است. با این حال، در زمینه افزایش عملکرد، دوزها اغلب بسیار بالاتر هستند و از 50 تا 150 میلی‌گرم در روز متغیر است. فرکانس معمول به دلیل نیمه‌عمر آن، یک بار در روز است. با توجه به هپاتوتوکسیسیته آن، چرخه‌ها معمولاً کوتاه نگه داشته می‌شوند، حداکثر 4-6 هفته. لازم به ذکر است که این‌ها توصیه‌های پزشکی نیستند و چنین استفاده‌ای توسط نهادهای نظارتی تأیید نشده است.

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

• نیمه‌عمر: نیمه‌عمر آنادرول (اکسی متولون) تقریباً 8-9 ساعت است. این بدان معنی است که نیمی از دارو در این مدت از بدن دفع می‌شود.

• زمان تشخیص: با توجه به خواص شیمیایی و متابولیت‌های آن، آنادرول زمان تشخیص نسبتاً طولانی دارد. می‌تواند تا 2 ماه پس از آخرین دوز در آزمایش‌های ادرار قابل‌تشخیص باشد.

اثرات استروژنیک، پروژستوژنیک و پرولاکتین

• استروژنیک: این به خواص کلی آن به‌عنوان یک استروئید آنابولیک اشاره دارد. به گیرنده‌های آندروژن متصل می‌شود تا آنابولیسم (ساخت بافت) و اثرات آندروژنیک را تقویت کند.

• پروژستوژنیک: آنادرول یک پروژستین نیست و مستقیماً به گیرنده پروژسترون متصل نمی‌شود. با این حال، برخی از منابع نشان می‌دهند که ممکن است اثرات مشابه پروژستوژنیک داشته باشد که می‌تواند در برخی از عوارض جانبی آن مانند احتباس آب و ژنیکوماستی نقش داشته باشد.

• پرولاکتین: آنادرول شناخته‌شده نیست که اثر مستقیمی بر سطوح پرولاکتین داشته باشد. با این حال، برخی مطالعات نشان می‌دهند که سایر آندروژن‌ها می‌توانند باعث افزایش پرولاکتین شوند که می‌تواند منجر به گالاکتوره (ترشح شیر از نوک پستان) و اختلال نعوظ شود.

نسبت آنابولیک آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک معیاری از اثرات آنابولیک (عضله‌سازی) یک استروئید در مقابل اثرات آندروژنیک (زنانگی) آن است که معمولاً با تستوسترون مقایسه می‌شود که نسبت آن 100:100 است.

آنادرول (اکسی متولون) دارای رتبه آنابولیک بسیار بالا در نظر گرفته می‌شود، اما همچنین دارای رتبه آندروژنیک قابل‌توجهی است. در حالی که برخی از منابع ممکن است ارقام متفاوتی ارائه دهند، نسبت آنابولیک به آندروژنیک آن اغلب حدود 320:45 ذکر می‌شود، که نشان می‌دهد بسیار بیشتر از آنکه آندروژنیک باشد، آنابولیک است. با این حال، پتانسیل آنابولیک بالای آن اغلب با عوارض جانبی آندروژنیک قابل‌توجهی همراه است که می‌تواند به دلیل تعامل آن با سایر هورمون‌ها و پتانسیل کلی آن باشد.