Bir amino asit olan glutamin, uzun zamandır atletik camiada popüler bir takviye olmuştur ve genellikle kas iyileşmesi, bağışıklık fonksiyonu ve bağırsak sağlığı üzerindeki iddia edilen faydalarıyla övülmektedir. Ancak, klinik ortamlardaki kökenlerinin ve mevcut bilimsel kanıtların daha yakından incelenmesi, özellikle sağlıklı sporcular için etkinliği konusunda daha nüanslı bir tablo ortaya koymaktadır.
Glutaminin spor takviyesi alanına girişi, büyük ölçüde yanık mağdurları veya zayıflama hastalıkları olanlar gibi şiddetli katabolik durumlardan muzdarip bireylerde gözlemlenen faydalarından kaynaklanmaktadır. Bu kritik klinik senaryolarda, genellikle intravenöz olarak uygulanan glutamin, iyileşmeyi desteklemede ve fizyolojik fonksiyonları sürdürmede hayati bir rol oynar. Buradaki mantık, glutaminin yüksek stres altındaki bireylerde iyileşmeye yardımcı olması durumunda, yoğun antrenman yapan sporculara da benzer şekilde fayda sağlayabileceğidir.
Ancak, önemli bir ayrım, uygulama şekli ve bireyin metabolik durumunda yatmaktadır. Klinik ortamlarda, IV uygulama sindirim sistemini atlayarak doğrudan kan dolaşımına verilmesini sağlar. Glutamin oral olarak alındığında, özellikle sağlıklı bireylerde, önemli bir kısmı -bildirildiğine göre %50'ye kadar- ince bağırsak hücreleri tarafından metabolize edilir. Bu, önemli bir miktarın sistemik dolaşıma, dolayısıyla istenen etkileri göstermek için kaslara asla ulaşmadığı anlamına gelir.
Ayrıca, glutamin takviyesinin sporcular üzerindeki etkisini araştıran araştırmalar karmaşık sonuçlar vermiştir. Her ne kadar anekdot niteliğindeki kanıtlar ve pazarlama iddiaları bol olsa da, sağlam bilimsel çalışmalar genellikle daha az ikna edici bir durum sunmaktadır. Bazı çalışmalar, yüksek dozlar uygulayanlar bile -bildirildiğine göre 60 ila 70 gram aralığında, yaygın olarak önerilen "normal" doz olan günde 10 gramı çok aşan- iyi antrenmanlı sporcularda performans, iyileşme veya kas protein sentezi üzerinde önemli bir etki göstermemiştir.
İnsan vücudu, sağlıklı ve iyi beslendiğinde, tipik olarak ihtiyaçlarını karşılamak için yeterli glutamin üretir. Yoğun egzersiz geçici olarak glutamin depolarını tüketebilse de, sağlıklı sporculardaki fizyolojik yanıt genellikle glutamin sentezinde telafi edici bir artışı içerir. Bu nedenle, ek glutamin takviyesi, vücudun doğal olarak yönetebileceğinin ötesinde ekstra bir avantaj sağlamayabilir.
Sonuç olarak, glutaminin sağlığı bozulmuş bireyler için klinik beslenmede yadsınamaz önemi varken, sağlıklı sporcular için performansı artırıcı veya iyileşmeyi hızlandırıcı bir takviye olarak yaygın kullanımı güçlü bilimsel desteğe sahip değildir. Glutamini veya herhangi bir takviyeyi düşünen sporcular, dengeli bir diyete, yeterli dinlenmeye ve kanıta dayalı antrenman protokollerine öncelik vermeli ve herhangi bir takviye rejiminin gerçek ihtiyacını ve potansiyel faydalarını belirlemek için spor beslenme uzmanlarına danışmalıdır.